Raaklijn

Geschreven voor en voorgelezen in het Omroep MAX-programma 'De Toekomst is Grijs'

Rond mijn slapen trekt het grijs zich elke dag nog in de wortels terug,
er ligt een langer, voller, rijker leven opgerold in de wervels van mijn rug,
diep in mijn botten zit het versleten kraken al, maar houdt zich stil.

Ergens in mijn lijf zingen de verhalen rond die nog lang niet kunnen naverteld,
omdat ze nog moeten gebeuren – plekken waar ik later pas mag zijn,
mensen die ik nog niet tegen ben gekomen, herinneringen die ik nog niet heb.

In haar benen staat nog af en toe een meisje op dat geen weet heeft
van de jaren die elke dag iets dieper in de groeven van haar huid staan afgedrukt,
de gespaarde momenten van geluk, iemand met de tijd nog in haar binnenzak.

Ergens in haar lijf zit nog de onrust die ze ooit bezat, die jeugdige geldingsdrang,
de haast die met het ouder worden ergens rustig liggen gaat –
er woont een meisje in haar ogen dat af en toe nog kijkt.

En op die raaklijn van de tijd, daar overlappen wij elkaar:
een oude dame die het meisje nooit is kwijtgeraakt,
het jochie waarin haast geruisloos nog de ouderdom al slaapt.